Entry for 09 Mar 2010

.:: تقدير معاون اول رئيس جمهور از شهاب حسيني ::.

محمد رضا رحيمي معاون اول رئيس جمهور در نامه خود خطاب به حسيني اقدام اين هنرمند را عاملي براي آشنايي نسل امروز با ارزش هاي متعالي فرهنگ ايثار دانست و نمايش باشكوهي از تعظيم هنر در برابر فداكاري عشق و ايثار است . شهاب حسيني جايزه دریافتي خود را از اولين جشنواره فيلم هاي تلويزيوني به خانواده شهيد بابايي اهدا كرد.

منبع: سایت رسمی شهاب حسینی

Entry for 09 Mar 2010

نقد فیلم پرسه در مه

پرسه در مه، فیلم جدید بهرام توکلی یکی از بهترین فیلم هایی است که در جشنواره امسال مشاهده کردم که البته با وجود همین خوبی هایش،نقاط ضعفی هم دارد که بهشان اشاره خواهم کرد.

پرسه در مه فیلمی است که به طور مشخص برای مخاطب عام ساخته نشده،زیرا پیچیدگی ها و تلخی بسیار داستانی و بصری فیلم دقت و حوصله بسیاری می طلبد که متاسفانه حلقه گمشده مخاطبان سینمای ایران است!


پرسه در مه چه از لحاظ فرم ساختاری و چه از لحاظ نحوه روایت، اتفاقی نادر و میمون در سینمای ایران است که کم تر کسی دست به چنین ریسکی می زند و چنین فیلمی می سازد.در واقع پرسه در مه را می توان از معدود آثار تاریخ سینمای ایران دانست که از فضای اکسپرسیونیستی و ابزورد بالقوه فیلمنامه خود نهایت استفاده را برده و به بهترین نحو ممکن در ساختار اجرائی آنها را به کار برده.

 داستان فیلم را به هیچ عنوان نمی توان به شکل روشنی عنوان کرد،فیلم در مورد موسیقی دانی است که همسر خود را بدلیل عادات ناپسند و دیوانه وار خود به ندرت از دست می دهد و البته همه این خاطرات را در حالیکه در کما به سر می برد،به یاد می آورد.فیلم با فلش بک ها و فلش فوروارد های پی در پی ای که ایجاد می کند،توهم ها و واقعیات زندگی شخصیت اصلی و همسرش را به تصویر می کشد که البته از جاهایی به بعد این یادآوری ها ذهن همسر را هم فرا می گیرد.

 بزرگ ترین مشکل فیلم هم البته در همین فیلم نامه آن است، فیلم در یک سوم پایانی به قدری پیچیده می شود و گره هایی را ایجاد می کند که عملا در توصیف داستان خود درمانده می شود و نمی داند که چه می خواهد،البته این ضعف با پایان باز و جالب فیلم جبران می شود،پایان فیلم را در واقع هم می توان فلش بکی مجدد به گذشته محسوب کرد و هم می توان تصور کرد که همه اینها تصورات امیر(شخصیت اصلی)بیش نبوده است…


یکی از بزرگ ترین امتیازات فیلم، بازی های آن با فرم غیر خطی است،بهرام توکلی در دومین فیلم خود همه قواعد روایات غیر خطی را با تغییرات عمده ای همراه می کند و گاهی این خاطرات را با تخیل های آگاهانه شخصیت ها پیوند می زند که همین موجب دلپذیری فیلم می شود، البته گاهی وابستگی بیش از اندازه فیلم به فرم،محتوا را تحت تاثیر قرار می دهد و این هم صدمه دیگری است که بر پیکر فیلم وارد شده.

بهرام توکلی در فیلم خود فضای موسیقی را در سکانس هایی آشکارا بر صداهای خارج قاب غالب کرده که وام دار سینمای بزرگانی چون کیشلوفسکی و تارکوفسکی(به خصوص زندگی دوگانه و رونیکای کیشلوفسکی) است و همین ریسک نیز به نقطه قوت دیگر فیلم تبدیل شده است.
 فضاسازی های کار هم در مقیاس سینمای ایران فوق العاده اند،بخصوص صحنه های فوق اکسپرسیونیستی مربوط تئاتری که رویا در آن بازی می کند و یا دکوپاژ زیبای صحنه های پیانو نوازی امیر که با فضایی کاملا مناسب رنگ آمیزی شده اند.

و اما در مورد بازی های فیلم باید گفت که دو بازیگر بین المللی و قدر سینمای ایران،شهاب حسینی و لیلا حاتمی در این فیلم نقش خوج اصلی را بازی می کنند و کولاکی به راه انداخته اند که دهان هر انسانی را به تحسین می گشاید!

 شاه کاری را که شهاب حسینی در نقش امیر روان پریش از خود ارائه می دهد، به این سادگی ها نمی توان توصیف کرد،فقط همین قدر بگویم که بازیش را خیلی راحت می توان با بزرگترین بازیگران حال حاضر سینمای جهان مقایسه کرد،داشتن چنین بازیگر فهیم و کاردرستی برای سینمای ایران غنیمتی است،به قول مازیار فکری ارشاد باید قبول کنیم که شهاب حسینی دیگر دارد تبدیل به یک بازیگر قدر و همه فن حریف می شود و شکی هم نیست درش!

 لیلا حاتمی نیز در نقش رویا فوق العاده است و چنان جانی به کاراکتر رویا بخشیده که بخصوص در صحنه های تنهایی خود،چنان بازی با میمیک صورتش ارائه می دهد که تماشاگر را محو می کند!مسعود رایگان البته چندان چنگی به دل نمی زند اما در مجموع جا افتاده…

 پرسه در مه را می توان از معدود آثار سینمای ایران دانست که مفهوم اکسپرسیونیست را درک کرده و آنرا به بهترین شکل تصویری به مخاطبش ارائه می دهد و هم خود را در سطح بالایی نگاه می دارد و هم به تماشاگرش لذات تصویری بدیعی را هدیه می دهد…

 بهرام توکلی را باید جدی گرفت،کارگردانی که مشخص است سینما را درست درک کرده و می شناسد و از لحاظ تصویری در نهایت چیرگی چشم ها را خیره می کند…پرسه در مه را از دست ندهید،البته اگر انسان افسرده ای نیستید!

 نقد از: امیر رضا تجویدی

 Source: http://seyedshahabedinhoseini.com

Entry for 09 Mar 2010

زندگی نامه ی شهاب حسينی

 سيد شهاب الدّين حسينی تنكابنی متولـّد 14بهمن 1352 در تهران است. او در يك خانواده فرهنگی رشد يافت و فرزند ارشد خانواده است. آخرين مدرك تحصيلی او ديپلم علوم انسانی است و تحصيلات دانشگاهی خود را در رشته روانشناسی دانشگاه تهران نيمه تمام گذاشت.

فعّاليت شهاب حسينی با گويندگی در راديو آغاز شد و در سال 1377 با اجرا در تلويزيون كارش را ادامه داد. اولين كار اجرا تلويزيونی او جُنگ اكسيژن بود. در سال 1378 دربرنامه های رنگ صبح (مجری، 1378) برپا - برپا (مجری، 1378)، با شما (مجری، 1378) و اکسیژن (سری دوم، مجری، 1378) كار اجرا را ادامه داد.

بازيگری را به صورت جدی در سال 1379 با بازی كوتاهی در سريال پس از باران آغاز كرد. در همان سال اولين حضور سينمایی را با امير قويدل در فيلم رخساره تجربه كرد.

در سال 1380 كارش را با مجموعه تلويزيونی پليس جوان سيروس مقدم ادامه داد. و در فيلم سينمايی آدمك ها به كارگردانی علی قوی تن بازی كرد.

در سال 1381 در سه فيلم واكنش پنجم به كارگردانی تهمينه ميلانی و اين زن حرف نمی زند به كارگردانی علی رضا امينی و زهرعسل به كارگردانی ابراهيم شيبانی ايفای نقش كرد.

سال 1382 در دو فيلم شمعی در باد ساخته ی پوران درخشنده و الهه ی زيگورات ساخته ی رحمان رضايی و مجموعه تلويزيونی تب سرد ايفای نقش كرد.

در سال 1383 در دو فيلم رستگاری در بیست و هشت دقیقه ساخته ی سيروس الوند و گرداب ساخته حسن هدايت بازی كرد.

سال 1384 را حسينی با بازی در دو فيلم قتل آن لاين ساخته ی مسعود آب پرور و پيشنهاد پنجاه ميليونی ساخته ی مهدی صباغ زاده سپری كرد.

در سال 1385 در فيلم سينمای بچه های ابدی به كارگردانی پوران درخشنده، فيلم سينمايی غير منتظره به كارگردانی محمد هادی كريمی و سريال زيبای مدار صفر درجه و فيلم تلويريونی اوهام ايفای نقش كرد.

در سال 1386 او در فيلم های دل شكسته علی روئين تن و پرچم های قلعه ی كاوه محمد نوری زاد و محيا به كارگردانی احمد خواجویی و فيلم تلويزيونی تنهايی به كارگردانی حجت قاسم زاده اصل و تنگنا ايفای نقش كرد كه با فيلم محيا ديپلم افتخار بهترين بازيگر نقش اول مرد را از بیست و ششمین جشنواره ی فیلم فجر دريافت كرد.

در سال 1387 او در فيلم های سوپراستار تهمينه ميلانی، درباره الی... اصغر فرهادی، در حوالی اتوبان سياوش اسعدی، آناهيتای عزيز الله حميد نژاد، سايه ی وحشت عماد اسعدی ايفای نقش كرد و در نهايت با فيلم سوپر استار به سيمرغ بلورين بهترين بازيگر نقش اول مرد از بیست و هفتمین جشنواره ی فیلم فجر دست يافت.

در سال 1388 در فيلم پرسه در مه ساخته ی بهرام توكلی بازی كرد و هم اكنون در حال ايفای نقش شهيد بابايی در سريال تلويزيونی "شوق پرواز" است.

Source: http://seyedshahabedinhoseini.com